Vannacht wakker van gedruppel, even gekeken en het kwam door de mist, er hing een hele nevel over de camping. Een uur of wat later moesten we plassen, de mist was weer op gelost de hemel vol met sterren maar Piet z’n nieuwe mooie slippers waren foetsie. Verdorie gewoon gejat!!!! Gelukkig hadden we de oude nog niet weggegooid. Maar wel balen. Ook weer een stel luidruchtige aso’s maar dat was gauw over toen er een opa boos werd omdat z’n kleinkind misschien wakker zou worden, ook kwam meteen de securitie. Vanmorgen om acht uur op, de lucht was weer helemaal blauw maar er stond wel een windje. Konden het kalm aandoen want we hoeven vandaag maar 33km. Zaten om elf uur op de fiets, blij dat we konden fietsen, langs leuke kronkelweggetjes en slaperige dorpjes naar Narbonne. Eerst even langs het station gefietst, kijken of we het perron konden vinden maar het was nog niet bekend op welk perron de trein aan zou komen, dat staat 20 minuten van te voren op de borden. We hopen op perron A want dan hoeven we niet te sjouwen met de bagage en de fietsen, een lift is er namelijk niet. Toen naar het centrum gefietst, ergens lekker gegeten, beetje rond gewandeld, de machtige kathedraal bekeken
daarna lekker op een bankje zitten lezen. Tegen achten in de stationsrestauratie nog wat gegeten en gedronken en daarna op het perron nog een beetje zitten te lezen en lekker mensen gekeken. 20 min. voor vertrek stond er dat onze trein op perron C aankwam, dat was een trap af en een trap op, best een heel gesjouw maar we hadden voldoende tijd. Daarna moest alles de trein in een vrij hoge hoge instap en een hele smalle deur, Piet moest de fiets helemaal op z’n kant erin tillen en een hele rare draai maken, toen de tassen er nog snel in dus echt sjouwen en de conducteur mevrouw stond ons ook nog lekker op te jagen. Vitte, vitte, le train partir!!! We waren binnen !! We hadden een slaapcoupe voor ons zelf!! Bagage op de onderste bedden, de middelste waren voor ons opgemaakt de bovensten waren vrij. We waren best gaar dus wij meteen een beetje liggen. Dat was even wennen, schudden, hobbelen het leek wel of je op een trampolien lag en dat er iemand aan het springen was af en toe werd je voor je gevoel helemaal naar boven geduwd en dan weer naar beneden.Tegen twaalven waren we toch min of meer in slaap gezakt, toen ging onze deur open, conducteur kwam kijken of er nog bedden vrij waren en vroeg of het goed was dat er mensen bij kwamen ??? wat hebben wij goed te vinden toch?? Er kwam een mevrouw met een hond(je) kijken maar boven slapen vond ze niks (Gelukkig ik zag al visioenen van zo’n hijgend hondje heel de nacht) Vijf minuten later weer dezelfde mevrouw met hondje en weer vond ze de slaapplaats niks maar toen kwam er een jonge man die wilde wel op het bovenste bedje, nou dat was nog te doen. Daarna hebben we toch nog tot half zes geslapen al schokkend en stotend. Toen was het ook gedaan met de rust onze wagon werd los gekoppeld om verder te gaan naar Luxemburg. Daar waren we om tien uur met een beetje vertraging. Wordt vervolgd.